Aby w prawidłowy sposób ocenić kondycję finansową spółki niezbędne jest wykonanie kilkuetapowego badania przy użyciu odpowiednich narzędzi. Ustalanie stanu kondycji finansowej obejmuje badanie zdolności generowania zysku, płynności finansowej, sytuacji majątkowo-finansowej i niezależności finansowej. Analiza finansowa spółki dzieli się na analizę rentowności, zdolności płatniczej, bilansu i położenia finansowego.
Prawidłowo wykonana analiza finansowa spółki jest wykorzystywana w sposób wieloaspektowy, pozwala między innymi na usprawnienie procesu zarządzania, oraz stanowi ważny element uwiarygodnienia firmy w oczach potencjalnych kontrahentów, inwestorów i banków.
Sporządzenie analizy finansowej spółki wymagaj dostarczenia szeregu dokumentów źródłowych. Jednym z nich jest rachunek wyników, znany również pod nazwą rachunku zysków i strat. W rachunku zysków i strat zostają zawarte przychody netto z każdego rodzaju działalności, koszty działalności operacyjnej, zyski i straty z prowadzenia działalności gospodarczej.
Analiza rachunku zysków i strat może być prowadzona w sposób pionowy, poziomy i przez badanie relacji pomiędzy poszczególnymi kategoriami rachunku. Analiza pozioma rachunku zysków i strat uwzględnia przede wszystkim dynamikę zmian poszczególnych pozycji w rachunku.
Pionowa analiza struktury zysków i strat pozwala zbadać, jaki udział mają poszczególne pozycje rachunku w zbiorczej wartości, co przekłada się na możliwość określenia pozytywnych i negatywnych tendencji wzrostowych lub spadkowych poszczególnych pozycji. Z kolei relacje zachodzące pomiędzy poszczególnymi kategoriami wyniku finansowego mogą np. informować, jaką część zysków pochłonęła działalność operacyjna. Istotną kwestią dotyczącą sporządzenia analizy finansowej jest umiejętność interpretacji jej wyników, które odczytywane w sposób mylny decydują o zafałszowaniu analizy. Przykładowo, oceniane na ogół pozytywnie wzrost produkcji i dystrybucji towaru może okazać się w pewnych sytuacjach niekorzystny – na przykład, gdy równocześnie towarzyszy im wydłużenie terminów regulowania należności za produkty.